نقد کتاب قلعه حيوانات | نوشته جورج اورول

[Flare]

نقد کتاب “قلعه حيوانات” نوشته جورج اورول

 

درباره نویسنده:

 

 

جورج اورول نام مستعار اریک آرتور بلر نویسنده و روزنامه‌نگار انگلیسی   است که شاخص‌ترین اثر وی کتاب 1984 است.

او در نخستین سال‌های زندگی در خدمات دولتی مشغول شد، اما در اواخر دهه 1920 از آن دلسرد شد و در عوض چند سال از زندگی‌اش را در اطراف محل زندگی طبقات کارگری در لندن، پاریس و شمال غربی انگلستان سپری کرد.

سال‌های افول امپراتوری بریتانیا، عصر رکود شدید اقتصادی آمریکا، جنگ داخلی اسپانیا، ظهور فاشیسم در اروپای غربی در دهه 1930، جنگ جهانی دوم، و مراحل اولیه جنگ سرد جزو مهمی از زندگی او بوده است.

اورول از لحاظ سیاسی بخشی از یک جنبش کارگری رادیکال بود که اعتقاد داشت هیچکس نباید بر مردم حکومت کند. او نیز مانند بسیاری از نویسندگان و روشنفکران چپگرای هم عصر خود در دهه 1930 به اسپانیا رفت تا علیه ارتش فاشیست ژنرال فرانکو بجنگد و سرانجام در این جنگ مجروح شد و هرگز کاملا شفا نیافت و در اثر ابتلا به سل در سال 1950 درگذشت.

او امروزه به ویژه به خاطر دو رمان مزرعه حیوانات و 1984 شهرت دارد. این کتاب‌ها مجادله‌ای پایدار، مستدل و ضد کمونیستی است که همچنین ایرادهای نیش‌داری به جامعه غربی و ارزش‌های آن وارد می‌کند.

 

 

خلاصه کتاب:

 رمان معروف “قلعه‌ حیوانات” نوشته “اریک آرتور بلیر” ملقب به جورج اورول در سال 1943 نوشته شده و رمان پاد آرمان‌گرایانه‌ای است که با گذشت بیش از نیم قرن از تاریخ نگارش این اثر، غالب تصاویر و جملاتش برای خوانندگان آن زنده و قابل لمس است.

رمان قلعه حیوانات با نثری ساده، طنزآمیز و سرگرم‌كننده، بسیار جذاب می‌باشد. زیباترین جمله كتاب این است: “همه چیز همان است که همیشه بوده و بعد ها نیز به همین منوال خواهد بود، زندگی نه بدتر می‌شود و نه بهتر و گرسنگی مشقت قوانین لایتغیر زندگی است” که بدین معناست که انقلاب کارگری بر پایه نظام کمونیسم پایدار نخواهد بود.

قلعه‌ حیوانات روایتی سمبلیک است. کتاب در مورد حیواناتی است که در اقدامی آرمان‌گرایانه و تحت تاثیر تفکراتِ خوک نظریه‌پردازی به نام “مِیجر پیر”، صاحب دو پای مزرعه یعنی “آقای جونز” را فراری می‌دهند و حکومت حیوانات را در جهت نیل به برابری و رهایی از تحکم ظالمانه انسان‌ها پایه‌گذاری می‌کنند. مدت زمان زیادی طول نمی‌کشد که “ناپلئون” یکی از دو خوک پرنفوذ مزرعه و دارای سگ‌های درنده‌ تربیت شده است بر اساس یک توطئه، دیگر خوک پر نفوذ مزرعه (سنوبال) را فراری داده و خود جایگاه رهبریت این انقلاب نوپا را تصاحب می‌کند.

“آقای جونز” فردی دائم‌الخمر است که مالکیت مزرعه را بر عهده دارد، عدم کفایت وی در مدیریت مزرعه جرقه‌ اصلی انقلاب حیوانی را می‌زند.

 

 

تحلیل کتاب:

نویسنده با زبانی ساده توانسته استبداد حاكم بر جامعه خود را شرح دهد و چه جالب كه این استبداد نه زمان دارد و نه مكان. جامعه‌ای كه به دلیل نبود آگاهی، ظلم و ستم به صورت آشكارا رخ می‌دهد ولی كسی جرات اعتراض ندارد. ظلم و ستم آنگونه به حق رخ می‌دهد كه مظلومان برخود شك دارند و ظالمان را محق می‌دانند.

در ابتدای داستان همت حیوانات بسیار تحسین برانگیز بوده و توانستند خود را از دست ظلم نجات دهند ولی متاسفانه هیچ انقلابی بر آرمان‌های خود وفادار نبوده و آرمان‌ها براساس منافع حاكمان تغییر می‌كند.

با خواندن این رمان به راحتی می‌توان هدف نویسنده یعنی انتقاد از انقلاب کارگری تحت نظام سرمایه‌داری کمونیسم شوروی سابق به نمایندگی لنین و به ویژه استالین پی برد.

“میجر پیر” نماد نظریه‌پردازان جنبش کمونیستی از قبیل لنین و مارکس است.

“ناپلئون” نماد رهبران خودکامه و فاسد انقلاب‌های کمونیستی و به وضوح استالین است.

“اسنوبال” نویسنده اصلی قوانین هفت‌گانه حیوانات است. او نماینده‌ رهبران انقلابی است که خود قربانی انقلاب می‌شوند و به طور خاص به سرنوشت لئون تروتسکی اشاره دارد که از حزب کمونیست روسیه اخراج و از اتحاد شوروی تبعید شد.

“سکوئیلر” خوکی که دائما در حال اشاعه‌ افکار ناپلئون در بین حیوانات و ارائه آمار دروغین در مورد معیشت آنان است.

“باکسر” اسبی سختکوش است که مظهر طبقه‌ کارگر و طرفدار تفکر “من بیشتر کار خواهم کرد” است، او تمایلی به هم‌صدایی با دیگر حیوانات در جهت اعتراض به وضعیت موجود ندارد.

“گوسفندان” اجتماع مطیع و دنباله رو حاکمان هستند که ناآگاهانه در تداوم شرایط نابهنجار مزرعه تاثیرگذار هستند.

“موزز” کلاغ سیاه نماد کلیسای اُرتدکس است که در زمان استالین اجازه‌ فعالیت یافت و با دادن وعده‌های زندگی شیرین در دنیای دیگر موجب تسهیل پذیرش شرایط مشقت بار و رنج‌آور زندگی توسط طبقه‌ کارگر می‌شد.

ویرایش شده 29 آبان، ۱۴۰۰ توسط Flare