افکاری غرق شده در خون! رمان ده مکافات|ده جسد|𝑠𝑎ℎ𝑎𝑟,𝑡𝑎𝑔𝑖𝑧𝑎𝑑𝑒ℎ|آلفای نقره ای

[...سآنا...]

رمان:  ده  مکافات‌، ده‌ جسد!

نويسندگان: آلفای‌نقره‌ای و 𝒔𝒂𝒉𝒂𝒓,𝒕𝒂𝒈𝒊𝒛𝒂𝒅𝒆𝒉

هدف: قوی‌تر شدن قلم!

مقدمه:

وقتی  اشک‌هایم را تماشا کردی، تنهایی‌ام را  دیدی، وقتی جنون عشقم را بر خود دیدی  و نادیده‌ام گرفتی!

من جان به لب شده‌ام... .

شنیده‌ام  زلف  دیگری  را نوازش می‌کنی!  شنیده‌ام کس دیگری جانت شده‌ است. 

آری... .

من فراموش کرده‌ام؛ که فراموشم کرده‌ای!  ولی افسوس که من هنوز هم در خیالم برایت می‌میرم و جان می‌دهم!

هر روز و هر شب در فکر و خیالت جوانی باخته‌ام که دگر قابل بازگشت نیست و نخواهد بود.

@ همکار ویراستار♥️

ویراستار:   @ VampirE

ناظر:    @ TARANEH.M

@ مدیر ویراستار   .   @ مدیر راهنما لطفا ناظر و ویراستار بنده این خانم ها باشن

 

ویرایش شده 30 اردیبهشت توسط VampirE
ویراستاری VampirE

[...سآنا...]

خلاصه:
کسی که با قلب پاک، ساده و سفید‌اش وارد یک عشق می‌شود؛ بیشتر از همه اعتماد می‌کند و می‌بخشید؛ ولی افسوس که بیشتر از همه ضربه می‌خورد و درد می‌کشد!
شاید این تاوان اعتماد بی‌جا و پاکی‌اش است ولی اگر یک شب تصمیمش را بگیرد،
شب را با گریه‌هایش سر کند،
کارت تمام است؛
خیلی قوی باز‌ می‌گردد! قوی و شاید کشنده! چون او مثل شیشه‌ای شکسته، ولی بُرندِ است.

@ همکار ویراستار♥️

ویرایش شده 30 اردیبهشت توسط VampirE
ویراستاری VampirE

[...سآنا...]

سکانس اول شروع بازی:

 

آسمان شب چتر مشکی‌اش را بر روی سقف شهر پهن کرده بود. صدای همهمه و هیاهوی  خیابان در آن ساعات پایانی روز عادی به نظر می‌رسید. نفس-نفس زنان زیر ایستگاه اتوبوس ایستاد، دمی از هوای مرطوب و بارانی شهر گرفت و بخار دهانش را به بیرون هدایت کرد‌.

به مردمانی که فارغ از هر چیزی می‌خواستند بر جایی پناه برده تا از شر بارانی که با شلاق‌های بی‌رحم بر تنشان می‌کوباند، در امان باشند. با صدای موزیکِ موبایل‌اش دستش را بر سمت جیب شلوار اسلش مشکی‌اش برده، به صفحه موبال‌‌اش خیرِ شد.

با روشن شدن دوباره‌ی صفحه دکمه‌ی سبز رنگ آیکون را کشیده و تماس را وصل کرد. با گرفتن دمی از هوا  موبایل‌اش را بر کنار گوشش گرفته و جواب می‌دهد.

- بگو!

با شنیدن صدایی که هر چند ثانیه نویز می‌انداخت بر خط‌ها اخم وحشتناکی میان ابروهای پر پشت خود می‌اندازد. موبایل‌اش را مقابل صورت‌اش می‌گیرد و با دیدن قط شدن تماس ،بی‌خیال شانه‌ای‌ بالا انداخت.چشم‌های خود را بر روی هم می‌فشارد و به پایان مأموریت‌اش فکر می‌کند.

اگر پایان بازی آن‌طور که می‌خواهد پیش نرود قطعا کشته خواهد شد. حتی فکر کردن به این‌که با چه روشی کشته می‌شود، آن هم توسط باند پرواز لرزه بر تن همه می‌انداخت. 

اگر توسط افراد آن باند گرفته می‌شد، باید با آسمان ،حتی دیدن یک بار خورشید هم خداحافظی ابدی می‌کرد. چند دم عمیقی کشید، تا از افکارش خارج شود. با رد شدن شخصی و انداختن کاغذ زردی بر زمین سرش را بلند کرد، به آن فردی که پشت‌اش به او بود نگاهی انداخت و روی زانو‌‌هایش کمر خم کرده، آن کاغذ را برداشت تا از محتوای آن با خبر شود.

قبل از این‌که کاغذ را باز کند بار دیگر به آن فردی که با خونسردی تمام ‌، از او دور می‌شد نگاه خیره‌ای کرد! قطعاً تمرکز بر روی شناختن آن شخص مجهول در هیاهوی آن خیابان کار آسانی نبود. ولی او هم یک انسان معمولی نبود؛ یک نابغه‌ی خطرناک بود!

لای کاغذِ تا خورده را باز کرد و با دیدن نوشته خونین رنگ که احتمال می‌داد با ماژیک سرخ نوشته شده است متن را تحلیل کرد.

( اولین مرگ همیشه دروغین می‌شه!مرگ اصلی دومین باره!)

چندیدن بار متن را خواند و آن را تحلیل کرد. اما چیزی دستگیر‌اش نشد. نفس‌اش را آه مانندی به بیرون از ریه هایش فرستاد، که باز صدای موبایل‌اش بلند شد ،یک آن همراه با صدای بلند انفجاری؛ شوکِ سرش را بلند کرد و قدمی به عقب برداشت!

«بازی شروع شده بود.»