اشعار زیبای هاتف اصفهانی

[Fatee]

سید احمد حسینی اصفهانی، متخلّص به هاتف اصفهانی در سال‌های ابتدایی قرن دوازدهم در اصفهان به دنیا آمد. او را «حکیم اصفهانی» و یا «طبیب اصفهانی» نیز خوانده‌اند. اصل خاندان او از قصبه‌ای بود در سرزمین آذربایجان به نام اردوباد که اجداد هاتف تا زمان صفویان در این شهر ساکن بودند.

اینا‌ها رو توضیح دادم تا اگر بااین شاعر آشناییتی ندارید،به طور کلی آشنا بشید.

بامن همراه باشید.

@مدیر تبلیغات

 

ویرایش شده 24 آذر، ۱۴۰۰ توسط Fatee

[Fatee]

گفتم نگرم روی تو گفتا به قیامت

گفتم روم از کوی تو گفتا به سلامت
 

گفتم چه خوش از کار جهان گفت غم عشق

گفتم چه بود حاصل آن گفت ندامت
 

هر جا که یکی قامت موزون نگرد دل

چون سایه به پایش فکند رحل اقامت
 

در خلد اگر پهلوی طوبیم نشانند

دل می‌کشدم باز به آن جلوهٔ قامت
 

عمرم همه در هجر تو بگذشت که روزی

در بر کنم از وصل تو تشریف کرامت
 

دامن ز کفم می‌کشی و می‌روی امروز

دست من و دامان تو فردای قیامت
 

امروز بسی پیش تو خوارند و پس از مرگ

بر خاک شهیدان تو خار است علامت
 

ناصح که رخش دیده کف خویش بریده است

هاتف به چه رو می‌کندم باز ملامت