دلنوشته دلنوشته‌ی دلتنگی | شاهرخ کاربر انجمن نودهشتیا

[Shahrokh]

نام دلنوشته: دلتنگی

نام نویسنده: م.م.ر(شاهرخ)

ژانر: عاشقانه

خلاصه: 

آن روز که کوله بار عشقمان را برداشتی و بی سر وصدا تنهایم گذاشتی،خبر نداشتی نیمی از قلب سنگیت را کش رفته بودم.می دانستم اگر برای من هم دلتنگ نشوی،دلتنگ قلب نصفه مانده ات خواهی شد.برخواهی گشت و من باز با دیدنت دلتنگیم را برطرف خواهم کرد....💔

ویرایش شده در نُوامبر 15 توسط Shahrokh

[Shahrokh]

گاهی به خود می گویم عاشق چه چیز این قلب سنگی شدم.اویی که اینگونه زخم می زند و می رود،حتی نیم نگاهی هم به خرده شکسته هایی که خود باعثش بوده نمی اندازد. و باز و باز به مغزم تلنگری زده این گونه صورت مسئله را پاک می کنم.در راه عشق و دوست داشتن نیازی به چون و چرا ندارم.دوستش دارم و بی بهانه دوستش خواهم داشت...

[Shahrokh]

در ۱۴۰۳/۹/۶ در 22:30، Shahrokh گفته است:

 

در دوران کودکیم سقف آرزوهایم بزرگ بود و هر شب دانه دانه ستاره می چیدم
اکنون که یک زن هستم به دنبال آن ستاره ها دانه دانه روزگار را جستجو می کنم و تنها اثری که از آرزوها و ستاره ها می بینم اندوه و خاکستری از گذشته ست.
کاش کودکی می ماندم که هیچ گاه سقف آرزوهایش کوچک نمی شد.

[Shahrokh]

اگر روزی به قلبی که خود با دستانت شکستی و تکه هایش را هم جمع نکردی،رجوع کردی و دیدی خود تکه ها را به سختی به هم بند زده،چسبانده!تعجب نکن.

حتی امید به بازگشت خشم دوباره ات هم کافیست تا انگیزه ای برایم شده،خود را مجدد برایت از نو بسازم....