من تنها/ "بورای" نودوهشتیا

[Boray]

من تنها

 

مقدمه:

آیکون های لب تاپ به صدا در می آید.

اما هیچ کس مرا کار نخواهد داشت...

به غیر بانک 

که او هم حوصله مرا هم ندارد.

[Boray]

روزی روزگاری دردانه بودم.

بر هر درختی می نشستم بت خانه بودم.

اما باری...

روی بوته ای خار نشستم.

آنگاه ابراهیم از راه رسید.

چه بگویم؟

اما ابراهیم فقط مچ مرا گرفت.

بورای"

[Boray]

تو هم به  من سر خواهی زد.

اما وقتی  عکس ام را قاب کردند و روی کپه ای خاک گذاشتند.

آن لحظه هم فقط می خواهی آن میکروفن را خاموش کنی.

میدانم که آن شیرینی های چرب را دوست نداری.

میدانم که  خرما گلویت را می سوزاند.

میدانم که از ناله و موره خوشت نمی آید.

پس به اینجا نیا...

با اینکه میدانم یک بار هم به من سر نزدی...

اما به اینجا نیا...

بورای"

[Boray]

آن موقع نیازی به دلسوزی هایت نداشتم.

اما حال

برایم دل بسوزان.

وقتی که به آن شعله های کمرنگ نگاه می کنم

وقتی آنها لحظه ای می سوزند و سریع خاموش می شوند.

می فهمم که چقدر ارزشمند هستم.

بورای"

[Boray]

من مثل بقیه صندوق ورودی شلوغ ندارم.

مثل بقیه داخل کیف ام نامه های رنگی رنگی سر کلاس نیست.

مثل بقیه  از کسی تبریک عید نگرفتم.

مثل بقیه تاریخ تولدم تایمر ندارد.

مثل بقیه ارزش ندارم.

بورای"

[Boray]

آنقدری که لحظه ها کنارشان برایم با ارزش بود.

حتی دست سازه های پر زحمت ام برایشان با ارزش نبود.

بورای"

[Boray]

سیزده مرداد...

با آنکه میدانم که کسی یادش نیست.

اما منتظر می مانم.

با هر صدایی می پرم.

با هر پیامی می خندم.

و آن موقع که به خواب رفتم  

بازهم می خندم.

بورای"

[Boray]

دلم را نشکنید.

با اینکه میدانم حوصله ای برای شنیدن حرف های احمقانه من نیست.

اما به رویم نیارید:)

بورای"

[Boray]

و هیچ کس مرا یاد نکرد...

مگر برای خندیدن:)

اما هنوز هم با شنیدن اسم ام گوش هایم تیز می شود.

بورای"

[Boray]

یک زمان هایی نیاز به بخشیدن دارم.

و من بخشیده نمی شوم.

همه چیز با من در لج است.

حتی خودکار ام در سر زنگ ادبیات...

او دوست داشت که من عقب بمانم:)

بورای"

ویرایش شده 2 فروردین توسط Boray

[Boray]

داد ها سر من بلند می شوند.

اما تو گاهی حتی حوصله صدا بلند کردن هم نداری.

دست ات به جایش بلند می شود.

من به خاطر این تنها شدم.

چون آنها دیدند که چطور گونه ام کبود شد.

و ترسیدند...

بورای"

[Boray]

منصفانه نیست که تنهایی ام را تقصیر تو بیاندازم.

تقصیر این لایک هاست...

کم است و من بیشتر احساس تنهایی می کنم.

همه می بینند اما  کسی حرف های این احمق را دوست ندارد:)

بورای"