FAR_AX

《فصل دوم》 سال ۲۰۴۸ میلادی- پرورشگاه پسران استثنایی خورشید در نمای ساختمان گردِ محوطه‌ی پرورشگاه درست در وسط آسمان آبی، بر موزائیک‌های سفید کف حیاط می‌تابید. با آنکه تشعشعات نور، بسیار قوی و سوزناک بود؛ اما هیچ اثری از هوای گرم نبود. روزی دل‌پذیر با هوایی بسیار دل‌چسب به‌نظر می‌آمد، در هیاهوی محوطه که گاه با خنده‌ها و گاه با خشم و دعوای پسران نوجوان در گوشه و کنار حیاط همراه بود، شخصی متفاوت، اما کنجکاو با تکیه بر ستونِ استوانه‌ای شکل بلند بالایِ سفید رنگ، غوطه‌ور در افکارش، مشغول شنا در دنیای خیال‌انگیز نوجوانانه‌اش بود. در همین هنگام نشستن دست پاول بر شانه‌های نحیفش، او را وحشت‌زده از جا پراند و در حالی که دستش را بر روی قلبش گذاشته و با دیدن او نفسی عمیق از سر آسودگی می‌کشید، با لحنی شاکی گفت: - عادت کردی همیشه مردم رو زهره تَرَک کنی؟ پاول با آن روحیه‌ی شوخ و خندان که از این حجم از ترسو بودن او به شدت لذت می‌برد، با دست تنه‌ای به کتفش زده و با لبخند گفت: - سپنتا، باور کن فقط تو یکی اینقدر ترسو و سوسولی وگرنه من که کاری نکردم! اینقدر توی فکر و خیالاتت محو بودی که هر چقدر صدات کردم جواب ندادی. هوف کلافه‌ای کشید که لبخندی کج را مهمان لب‌های باریک و بی‌رنگ و روحش کرد که نشان می‌داد سعی دارد حس شوخ طبعی‌اش را مهار کرده و خود را جدی نشان دهد. - سوسول نیستم، یکم حساسم. کلا آدم‌های خاص یکم بیشتر حساس میشن. تاکید کلامش با بالا رفتن ولوم صدایش در زمان تلفظ کلمه‌ی "خاص" نشان می‌داد که قصد دارد کمی شیطنت کند. پاول که اکنون در فاصله‌ی بسیار کم، شانه به شانه‌ی سپنتا بر روی موزائیک‌های سرد و دلچسب نشسته بود، با کتفش تنه‌ای به شانه‌ی استخوانیِ سپنتا زده و در حالی که برای این ادعای بزرگ او با حرص دهان کجی می‌کرد گفت: - خاص! خوبه والا از وقتی یادم میاد همین‌جا کنار دست خودم بزرگ شدی، نمی‌دونم این همه ادعا از کجا میاد! شانه‌ای بالا انداخت و در حالی که به خورشید بالای سرش نگاه می‌کرد، کش و قوسی به بدنش داد که پس از مدت‌ها تکیه دادنِ بی‌وقفه به ستون، کرخت و دردمند گشته بود، سپس هم‌زمان با خمیازه‌ای که سخنانش را کشیده می‌کرد گفت: - تو بچگیت رو یادته؟ من که همه چیز رو فراموش کردم، حتی مطمئن نیستم که ما از اولِ زندگیمون اینجا بودیم، چه برسه اینکه بخوام بگم آره من و تو با هم اینجا بزرگ شدیم. او که همیشه به دنبال بهانه‌ای بود تا بحث را به سمت نقطه‌ی آغاز تولد آنها و آنچه که آنها را در آن‌جا حبس کرده بود بکشاند، همیشه با سخن‌های کنجکاو و افکار منفی‌اش نسبت به وجودشان در پرورشگاه حرص پاول را در می‌آورد‌. - تو هم چه فکرایی می‌زنه به سرت، آخرش سرت رو به باد میدی پسر! والا مثل من باش، بی‌خیال، تنها چیزی که بهش فکر می‌کنم نهارمونه که کمتر از دیروز نباشه! سپس بر روی موزائیک‌های سفید کف که از شدت تمیزی برق می‌زدند، دراز کشید. سرما‌ی موزائیک‌ها دلچسب بود و بدن داغ او را به یک‌باره خنک کرد. دستانش را به دو طرفش باز کرد و با نفسی عمیق که هوای پاکیزه را به ریه‌هایش هدایت می‌کرد، در حالی که چشمانش را روی هم می‌فشرد، گفت: - نامردها دیروز یه کوکتل کمتر از دفعه‌ی قبل دادن، هنوز حسرتش رو دلم مونده؛ دارم نقشه می‌کشم وعده‌ی بعدی چجوری به جای چهارتا، شش‌تا کوکتل ازشون کش برم. خیلی خوب میشه ها! سپس چشمانش را رو به سقف بالای‌ سرش که راه‌روی طبقه‌ی دوم پرورشگاه بود، گشود. پاول برعکس سپنتا، پسری بی‌خیال و شوخ بود که در عین پرخوری زیاد هیچ‌وقت چاق نمیشد، با آن‌که حتی هیچ اعتقادی به ورزش نداشت اما اندام رو فرم و عضلات قوی‌اش سپنتا را قانع می‌کرد که هیچ‌گونه نتواند مانع از زیاده‌رویِ او در غذا خوردن شود. سپنتا با حرص و زیر چشمی به پاول که هنوز بر موزائیک‌های کف پهن شده بود نگاهی انداخت، برایش دهن کجی کرد و گفت: - من کاری ندارم اون همه غذایی که می‌خوری رو چطور هضم می‌کنی اما برام سواله این همه می‌خوری چاق که نمیشی ولی چرا مثل بادکنک نمیترکی تو؟

نام رمان: لاجوردی ۲ (استیلا) نویسنده: فرخنده جوانمرد (FAR_AX) ژانر: اجتماعی، علمی- تخیلی، ترسناک خلاصه: صدای فریادهای تنیده در هم که از پشت درهای غل و زنجیر شده به گوش می‌رسید، زندگی را به کام همه‌شان زهر کرده بود. چشم امید همه بر روی او مانده بود؛ امیدی واهی که در آخر باعث مرگ همگی آن‌ها شد، انگار از همان اول هیچ راه فراری برایشان فراهم نیاورده بود. سرنوشت جوری گذشت که دیگر هیچ‌کس متوجه نشد حال زارشان روزی قدرتی خبیث را در وجودشان متولد می‌کند و ارتحال را در خونی که در رگ‌هایشان جریان دارد، به وجود می‌آورد! حال چه می‌شود اگر قدرتمندترین نیروها در تن چند جسم متحرک تداول پیدا کند؛ آیا این‌بار راه فراری باقی می‌ماند؟! مقدمه: کاش همه چیز در آن نقطه‌ی کور تمام میشد، همه با مرگ تاوان می‌دادند و غرامت گناه هیچ‌کس، زندگی نبود؛ حیات در جایی که روح میمیرد و استیلا بر کالبد جاری می‌شود شکل نمی‌گرفت؛ اما در آنجا که هنوز خاکستر ظلم نفس می‌کشد، جرقه‌ای کافی‌ است تا بهشت را به آتش بکشاند، پس تا زمانی که ظلم ریشه کن نشود، تاوان گناه حیات است و این استیلاست که با رویارویی ضد و نقیض تاوان دهنده است!

من FAR_AXنویسنده‌ی رمان لاجوردی ۱ (تاوان) تعهد می‌دهم رمانم در نودهشتیا منتشر شده و هیچ‌گاه درخواست حذف آن را نخواهم داشت.

سلام درخواست رصد و ویراستاری رمانم رو دارم. @Nasim.M

با سلام و عذرخواهی از شما دوست عزیز بابت تاخیر خیلی زیاد در تعیین سطح رمان🙏🙏 تعیین سطح رمان شما انجام شد. ■ اگرچه جزئیات قتل‌ها تقریبا به خوبی ذکر شده بودند اما اگر از دیدگاهی کلی به رمان نگاه کنیم توصیفات مکان، شخصیت‌ها، حالات بسیار کم بود و بیشتر از قدرت کلمات به‌جای توصیفات استفاده کردید. مثلا من بعد ۲۵ پارت حتی ذره‌ای تصور از شخصیت ها نداشتم و نتونستم با چهره اونها ارتباط بگیرم. ■ نکات و علائم ویراستاری رعایت نشده بود و نیم فاصله‌ها رعایت نشده و برای نگارش رمان فقط از اینترهای زیاد و نابجا استفاده شده بود. این اینترها باعث میشه بعدا در ویراستاری و ورد رمان به مشکل بر بخورید! ■ فعل ها معمولا خوب جای‌گذاری نشده بودند و در بیشتر رمان فعل در وسط جمله قرار می‌گرفت در حالی مکان اصلی فعل در مونولوگ‌ها در آخر جمله هست. ■ و مهم‌ترین نکته این بود که بعضی سناریوهای رمان اشتباه بود و ذهن رو کمی اذیت می‌کرد، مثال: با توجه به اینکه نام شخصیت‌ها، فضایی که در رمان استفاده شده ایرانی هستند و حتی در یه قسمت به شهری که سناریو در آن اتفاق افتاده تهران بود، انتظار میره بیشتر مباحث رمان ایرانی و برنامه ریزی شده باشن و اینکه با توجه به اینکه یکی از شخصیت‌های رمان شما یعنی آرام یک خانم هست که به عنوان دکتر در تیم پلیس و کالبد شکافی کار می‌کنن انتظار میره که قوانین ایران رو در پوشش و حجاب رعایت کنن، در حالی که در همه جا ذکر میشد که ایشون سر لخت هستن و فکر نمیکنم یه پلیس اجازه چنین پوششی رو داشته باشه یا اینکه یه پلیس آقا با یک پلیس خانم اشکارا خلوت داشته باشن و اینقدر با هم راحت باشن، از لحاظ منطق کمی درست نیست. و در نهایت تنها یک‌بار دیگر می‌توانید درخواست تعیین سطح مجدد بدید. با سپاس از صبر شما🩵

سلام دوست عزیز توی مرورگرتون سرچ کنید: ( آپلود عکس ) وارد اولین گزینه‌ای که براتون میاره بشید، فایل یا عکس مورد نظرتون رو انتخاب کنید و روی گزینه آپلود بزنید، سپس لینک عکستون رو کپی کنید و اینجا بفرستید، عکس مورد نظرتون فرستاده خواهد شد.

به هبچکس و هیچ چیز اعتماد نکن!

سلام عزیزم طی یک ماه آینده تعیین سطح شما حتما انجام میشه